FFG 2016: Cartas da Guerra
Ted Grant zei ooit: “When you photograph people in color, you photograph their clothes. But when you photograph people in black and white, you photograph their souls!” Of dat daadwerkelijk zo is, dat zijn mijn zaken niet, maar Ivo Ferreiro en João Ribeiro, de regisseur en director of photography van Cartas da Guerra, dachten er blijkbaar hetzelfde over. Maar dan met filmen, uiteraard. De term ‘moving picture’ werd niet voor niets gekozen.
De inspiratie voor de film kwam uit de brieven die de soldaat António Lobo Antunes – tevens ook het hoofdpersonage gespeeld door Miguel Nunes, en heden een van de belangrijkste schrijvers van Portugal – neerpende tijdens zijn legerdienst als arts in de oorlog tussen Portugal en Angola. Dat wordt in beeld gebracht aan de hand van trage clair-obscur beelden met een voice-over door Margarida Vila-Nova, die de vrouw van António speelt. Het resultaat is een prachtige contradictie tussen de wondermooie beelden en de tragische tekst, die je tegelijk hypnotiseert en ontroert. Neen, ik ben niet aan het wenen, ik heb last van allergieën — ik ben allergisch aan emoties.
Let wel: een kopje koffie vooraleer naar de film te vertrekken, is aan te raden. Schoonheid en traagheid kunnen leiden tot slaperigheid, en achteraf hoorde ik van een paar mensen dat ze het einde niet gehaald hebben. Een film voor doorzetters, dus. Die meisjes zagen er toch maar zwak uit. Het is de moeite echter waard, want je wil geen enkele frame van deze fotografische en literaire film missen. Niet dat je een reden nodig hebt om koffie te drinken. Hmmm, koffie.
‘Cartas da Guerra’ speelt nog in Kinepolis Gent op 18 en 19 oktober, en in Studio Skoop op 21 oktober. Meer info op www.filmfestival.be