Fargo

Fargo is de nieuwste van de gebroeders Coen. Na ‘‘The Hudsucker Proxy’‘ – die grandioos faalde – krijgen we opnieuw een zeer inventieve film die het met een veel kleiner budget stukken beter zal doen. Een waar gebeurd kidnappersverhaal ligt ten grondslag aan het briljante script van ‘‘Fargo’‘ dat de broertjes Coen samen schreven.De handelingen spelen zich grotendeels af in desolate sneeuwlandschappen wat aan het geheel een aparte tint geeft. Jerry Lundegaard (William H. Macy) is een zielige autoverkoper uit Minneapolis die diep in de schulden zit. Hij laat zijn vrouw kidnappen door twee gangsters om zelf het losgeld op te strijken. Een uitmuntende vertolking wordt neergezet door France McDonald – Joel Coens echtgenote – die in de rol van zwangere politieagente Marge Gunderson de zaak tracht op te lossen. De film heeft van het begin tot het einde een zekere absurditeit over zich, waarschijnlijk door de hyper-realistische stijl. Het contrast tussen de akelige gebeurtenissen en de vreedzame banaliteit van de omgeving leidt tot onderkoelde grappige situaties. Vooral de vreemde manier van praten is hier de sleutel tot de aparte toon van de film.

Fargo is zeker geen komedie maar bevat wel veel grappige situaties. De personages zijn niet te sentimenteel of glamoureus wat heel erg ten goede komt aan de sfeer van de film. Stilistisch gezien is de film een juweeltje: sober, weinig camerabewegingen, veel totaalopnamen en de ‘‘vreemde gezelligheid’‘ van sneeuwlandschappen. Thriller en komedie, je adem laten afsnijden en dubbel plooien van het lachen: het kan allemaal bij het bekijken van deze film. Fargo behoort tot het grappigste, schokkendste en meest inventieve van wat dit jaar in de Belgische zalen te zien zal geweest zijn. (Decascoop)