Schampers Schandalig Incestueuze Rockpagina?
De wereld van de studentenpers is klein, en wordt al eens geanimeerd door jaloezie en afgunst. Toen Huds-voorman Snert Smoel in het circuit oppikte dat een interview met Foetal Void, de groep van mederedacteur Wim Van Lancker, in de volgende editie van Schamper zou verschijnen, ontstak hij naar verluid in blinde woede.
Omdat werkelijk iederéén recht heeft op een wederwoord (wink wink, nudge nudge), belden we Smoel op voor een reactie. We treffen hem tijdens de afwas aan, en na het opzijschuiven van een aantal potten en pannen vindt hij toch even de tijd om ons te woord te staan.
Meneer Smoel, u bent naar verluidt nogal… gepikeerd omdat u geen interview kreeg in deze Schamper?
Gepikeerd… Wel kijk, als een Griek op je afwandelt op straat, en hij plant z’n harige apenpoot middenin je smoelwerk, ga je dan uithuilen bij de bakkersvrouw? Of sta je trots rechtop, en zeg je waar het op staat? Ik weet eigenlijk ook niet wat men in zo’n geval best doet, maar het feit blijft dat ik inderdaad enigszins…
Maar naar verluidt zou u teringherrie maken die zelfs Rod Stewart in verlegenheid zou brengen?
Dat is absoluut onwaar! Ik heb hier een blogpostje geprintscreend, het ligt hier ergens (gerommel weerklinkt)... Afin ja, het kwam erop neer dat iemand ons gezien had, en bovendien positieve commentaren over onze muziek plaatste! Het kan ook over de groep die na ons kwam geweest zijn, maar iedereen was die avond in een positieve vibe, dus waarom zouden wij daar niet in kunnen delen?
U heeft ook al, net zoals alle BV’s, samen met andere BV’s in een programma over andere culturen en andere continenten gefigureerd, maar uw optreden met Jean-Marie Dedecker in Zuid-Afrika was toch enigszins controversieel. Kan u even vertellen wat u daar precies deed?
Wel, dat is feitelijk bijzonder eenvoudig: Jean-Marie en ik zijn samen met een aantal andere jonge, enthousiaste Vlaamse honden naar Zuid-Afrika getrokken om daar bewust, berekend en gecoördineerd de Zuid-Afrikaanse verkeersregels te overtreden, én de bordjes die de locatie van de plaatselijke AIDS-crisiscentra aanduidden finaal in de prak te rijden.
Maar dat is gewoonweg degoutant!
Degoutant? Degoutant is een woord dat de linkse kerk hanteert, m’n beste, om de banbliksems van de morele veroordeling te kunnen blijven hanteren. Als wraakengels, zeg ik u! (denkt even na) Neen, van dégoutant moet ik echt niets weten. Ik zal u even uitleggen wat we daar deden: we waren daar om die Afrikanen te bevrijden uit het Westerse paradigma, met al haar regeltjes. Regeltjes, daar heeft Jean-Marie lak aan, weet u. En daarenboven: ken jij Afrikanen die kaart kunnen lezen? Ik wel, maar ze hebben allemaal op Vlaamse scholen gezeten. Daar leer je nog eens kaartlezen! Maar u moet mij verontschuldigen. Ik heb, geloof ik, gepast gereageerd. En ik heb het momenteel nogal druk met mijn nieuwste onderneming: een uitgebreide, doch begeesterd prentenboek samenstellen over de kikkers en vogels van de Vlaamse beemd en hei. En dat zal ik, zo verzeker ik u, verdomd goed doen!
(loopt hysterisch lachend weg, de hoorn blijft openliggen)