UGent Wandelroute

© Laure Nuytemans

Het is je vast wel al opgevallen in het straatbeeld: de UGent heeft wegwijzers geplaatst. Het opzet? Een heuse UGent Wandelroute, langsheen alle prominente gebouwen van de universiteit. Schamper moest hier wel misbruik van maken, en leidt je langsheen de meest vervallen kanten van het universitaire patrimonium.

Onze wandeling, die wegens conditionele redenen langs slechts een viertal gebouwen liep en zelfs deels met de bus werd afgelegd, begon in de tempel der wetenschap: de Ledeganck. Een inspectie van de kleinere auditoria leerde ons, na enkele complexe goniometrische berekeningen, dat een hellingsgraad van 45 procent het lesgebeuren er niet comfortabeler op maakt. We volgden een schimmelspoor naar de kelder, waar enkele lokalen met verve zijn omgevormd tot heuse stortplaatsen. Vooral het magazijn van Prof. Haegeman verdient een eervolle vermelding. Samengevat kunnen we stellen dat de 28/100, die de Ledeganck kreeg bij een intern onderzoek naar de kwaliteit van de universitaire gebouwen, allesbehalve onterecht is. Eigenlijk doet alleen het proefslachthuis in Melle het noemenswaardig slechter met een score van 19/100.

Een korte busrit bracht ons bij de bakermat van de Letteren&Wijsbegeerte. In de Blandijn, die van onze eigen universiteit maar liefst een 52/100 kreeg en daarmee dus nipt slaagde, was het even zoeken naar de vervallen hoekjes. Toen bleek echter dat er achter één van de kelderdeuren een heus biosysteem schuilgaat. Een plek waar duiven kweken als konijnen en mestbanken bij elkaar schijten, en waar hier en daar tussen de duivenstront door nog flarden van de vergane universitaire glorie terug te vinden zijn. We waanden ons bijna in The Birds van Hitchcock, toen een wilde duif langs onze oren scheerde. Schreeuwend liepen we weg tussen de bergen kapotte kasten en bescheten stoelen.

Het summum van onze wandeling was echter onze speurtocht doorheen het Rozier-annex-Plateau-complex. Na een korte natuurwandeling in de verloederde binnentuin, alwaar onkruid welig tiert en een palmboompje tevergeefs probeert het geheel een exotische tint te geven, begaven we ons dieper in het hart van het gebouw. Dat het een heus doolhof is, wisten we al langer, maar we waren zeker niet voorbereid op wat ons wachtte op verdieping 1 en 1H. Eigenlijk is dit een enkele verdieping, maar om extra ruimte te verkrijgen, werd er een extra vloer aangelegd met bijhorende krakkemikkige trappen. Deze gangen werden in een ver verleden bevolkt door het bedrijf Bayer Bioscience, dat met een plaatsgebrek te kampen had. Deze gigantische ruimte staat al jaren leeg en het enige dat je er nu nog terugvindt zijn kapotte stoelen, duivenpoep en lege blikjes. In leszalen waar maar liefst 70 man verblijd zou kunnen worden met de taal der academische kennis, spreekt nu vooral de leegte.

Maar treur niet, beste lezer, men heeft grootse plannen met deze vervallen lokalen. De universiteit maakt maar liefst 1.6 miljoen euro vrij om deze vrijstaande ruimte om te toveren tot een heuse bibliotheek voor de Letteren&Wijsbegeerte. De vraag blijft natuurlijk waarom men nu pas op dat idee is gekomen. Je zou sympathie krijgen voor de generaties duiven die aldaar opgroeiden en nu als in een Palestijns drama uit hun woonst zullen worden verdreven. Ondanks al deze ellende, werden de Rozier en de Plateau toch nog vereerd met de flatterende score van 29/100.

Onze wandeltocht eindigt aan de grenzen van ons redactielokaal in de Therminal, alwaar schimmel en insijpelend water vrij spel hebben. We moeten nog net geen zakjes zand laten aanrukken, maar toegegeven, je mag toch meer verwachten van zo’n jong gebouw. Al bij al moeten we niet klagen: het gebouw is met 83/100 dan ook bijna met grootste onderscheiding geslaagd.

Gelukkig is er licht aan het eind van deze uitzichtloze tunnel der bouwkundige miserie. De universiteit maakt in de periode 2007-2016 maar liefst 233 miljoen euro vrij voor verbouwingen en renovaties, waaronder 50 miljoen euro voor de totaalrenovatie van de Rozier en de Plateau. Nochtans lijkt de sloophamer meer aangewezen. Ook de Ledeganck wordt vereerd met meer dan 30 miljoen aan renovatiekosten. De herbestemming van het Technicum aan de Sint-Pietersnieuwstraat ten behoeve van de Pol&Soc is zo maar even 11 miljoen euro waard. Zo ziet u maar, beste lezer, dat de oorlog tegen de verkrotting er een is van vele veldslagen, maar uiteindelijk zal onze Alma Mater zegevierend het slagveld verlaten.