Liberalen vieren jonge entrepreneurs

Mijn vader was een selfmade man.
© J.C. Leyendecker

Woensdagavond mochten tijdens een officiële plechtigheid in het Liberaal Archief aan het Kramersplein tien alumni van onze alma mater spreken over hun opmerkelijke verwezenlijkingen sinds hun afstuderen. Elke gastspreker had voor een ander levenspad gekozen, maar elk van hen heeft op zijn of haar manier hoge toppen weten te scheren in zijn of haar gekozen vakgebied. Studenten waren uitgenodigd om te komen luisteren in de hoop zich op die manier te laten inspireren om even goed of beter te doen in hun eigen leven. De eerste spreker en tevens de oudste, Frederik Bastiat van de rechten, beklemtoonde het belang van zelfvertrouwen: “Ik weet nog goed hoe zenuwachtig ik was op mijn eerste werkdag. Je komt daar binnen. Je kent er niemand. Je bent een verkeerde gang ingeslagen, want je kent het gebouw nog niet. En plots sta je dan daar. Helemaal vooraan aan de tafel terwijl iedereen je aanstaart. Op zulke momenten kom je jezelf tegen. Het is belangrijk dat je constructief met die spanning weet om te gaan en die ombuigt naar een goede presentatie. In mijn geval had ik het grote geluk dat mijn vader vlak naast mij zat. Dat heeft mij echt geholpen om mij door mijn eerste vergadering van de Raad van Bestuur te slepen.”
Maar met zelfvertrouwen alleen raak je er niet, meende Bastiat. Jaren van harde arbeid zijn nodig om vluchtig talent in tastbaar resultaat om te zetten: “Jarenlang heb ik elke dag zeker niet minder dan acht uur gewerkt. En niet enkel dat. Daarnaast heb ik nog mijn middagpauzes vrijwillig opgeofferd om te gaan squashen met bestuursleden van bevriende ondernemingen. Kwestie van contacten te leggen. Ik was ook altijd uiterst smaakvol gekleed in hemden van Paul Smith. Hoe kun je anders capabel geacht worden in een professionele organisatie? Mijn inspanningen zijn duidelijk niet onopgemerkt voorbijgegaan, want in amper vijf jaar heb ik de sprong gemaakt van vicevoorzitter naar voorzitter van de bestuursraad van mijn beursgenoteerde onderneming.” Bastiat eindigde ten slotte met een emotionele reflectie over de belangrijkste mijlpalen uit zijn carrière, zoals verwekt worden door zijn vader, aangenomen worden door zijn vader, gepromoveerd worden door zijn vader, en uiteindelijk het pensioen van zijn vader.

Individueel initiatief

Succes komt echter zelden zonder slag of stoot. Dat was het centrale thema in de speech van Matthiece Délegue, die zichzelf eigenhandig naar boven heeft gewerkt na een ongelukkige start in het leven: “In mijn eerste jaar Handelsingenieur was ik voor bijna alles gebuisd omdat ik meer geïnteresseerd was in de goudgele micro-economie van de Overpoort dan in de marginale kostencurves van in de les. (pauze) Dat was een donkere periode in mijn leven.” Gelukkig heeft individueel initiatief en optimisme Délegue doen terugveren: “Door elke keer met een mooie tien te slagen, maar vooral door uit te blinken in extracurriculaire activiteiten bij onzelfzuchtige organisaties als Capitant, Jong Open VLD en Rotaract West-Vlaanderen. Met name de filantropische diners die ik voor die laatste organiseerde in Oud Sluis hielpen sterk om de ambassadeur en de voorzitter van de beurscommissie mij van een exclusieve stageplaats in Sint-Petersburg te verzekeren. (pauze) Enkel spijtig dat mijn linkerteelbal er toen is afgevroren.” Délegue eindigde door het champagneglas te heffen op het succes, de vrijheid en de internationale meritocratie. Applaus was zijn deel.