To date or not to date?

Door Nathan Bultinck

Door Elise Bovendeur

De leuze “het zit vanbinnen” heeft in dit Tindertijdperk meer dan ooit zijn glans verloren. Van een schoon talore kun je niet eten, een beetje inhoud – al is het maar een portie (al dan niet) goede humor – is een minimumvereiste. Is dat te vinden op Tinder? Ik zocht het uit!

Ik begon aan dit avontuur gewapend met een resem aan openingszinnen en heel wat vooroordelen. Vooroordelen die ik één voor één liet varen. Naast de perverten en immer op seks beluste casanova’s, zitten er blijkbaar ook nog wat cava kerels op de überpopulaire datingapp. Al zijn ze wel in de minderheid.

Tussen strandwandelingen en Johnnyritjes

We bakenen de onderzoekspopulatie af met een minimum- en maximumleeftijd van respectievelijk 21 en 28 jaar. Hierbij houd ik de gulden snede van het daten in het achterhoofd, waar veel mannen blijkbaar nog geen kennis van hebben. Als man of als degene die de mannelijke rol in de relatie opneemt — we sluiten niemand uit — dien je je leeftijd te halveren en hier zeven en een half jaar bij op te tellen. Van alles onder dit getal, blijf je beter af. Deze formule geldt— tot spijt van menig cougar — niet voor vrouwen.

De afstand begrenzen we op vijftig kilometer. Een actieradius van vijftig kilometer vanuit mijn nederig dorpje omvat onder andere de wereldsteden Gent, Brugge en het minder indrukwekkende Knokke. Niet dat die players van Knokke enige kans maken. Je bent ze vermoedelijk al tegengekomen. Zij, die je met hun glazige blauwe ogen van boven hun net gezette fles Grey Goose doordringend aankijken. De vochtige ijsemmer tegen hun borstkas drukkend, opdat je in de condensplek toch wat lichte trekken van hun beginnend sixpack zou herkennen. Aan het Knokke-Le-Zoutesyndroom geen gebrek op Tinder. Daarnaast voeg ik een paar Lesley’s, Giovanni’s en Johnny’s toe, juist om het grappig te maken. Profielen met huisdieren en baby’s die iets te veel van de desbetreffende persoon weghebben, laten we letterlijk en figuurlijk links liggen.

“Als je geen standaarden hebt, kan je ze ook niet hoog leggen”

Shakespeare on Tinder

Met spijt laat ik mijn geprezen openingszin “Ken ik u niet van ponykamp?” voor wat het is. Met het vierhonderdste jubileum van Shakespeares dood in het vooruitzicht, besluit ik mijn onderzoeksobjecten naast affectie, ook wat cultuur bij te brengen. Shakespeare, de brenger van dramatische liefdes die meestal niet zo goed lijken af te lopen. Maar ah, zelfs The Smiths wisten de charme hiervan al te erkennen. To die by your side, is such a heavenly way to die. Geïnspireerd door de ontluikende zomer bombardeer ik mijn proefobjecten met een pakkende “Shall I compare thee to a summer’s day?”. Graag wil ik ook alle Brutussen oproepen om zich op Tinder te begeven. Nu zijn er immers geen waardoor ik, tot mijn spijt, “Et tu, Brute?” in de schuif moet laten.

Suddenly, a wild casanova appeared

De volgende morgen word ik wakker met meerdere vlammetjes in de linkerbovenhoek van m’n smartphonescherm. Tientallen tweede strofes van het sonnet (“Thou art more lovely and more temperate”) hebben mij inmiddels weten bereiken. Deze uitkomst hoort geen verrassing te zijn. Enkel blandino’s hebben immers de tijd om Tinder dag in dag uit af te schuimen. Een andere bink nodigt me dan weer graag uit om thee met een zomerdag te komen vergelijken. In eerste instantie verweet ik de persoon enkel een onbestaand gevoel voor humor, maar het bleek veel erger te zijn. Nadat nog enkele gelijkaardige antwoorden binnensijpelen, vult mijn wannabeliterair hart zich met angst. Ze kennen Shakespeare niet. Hamlet en Othello doen bij hen noch een belletje rinkelen, noch weten ze een kwijlreflex uit te lokken. Jammer, het zag er nochtans husband material uit. De Lesley’s en Giovianni’s weten de volgende regels echter niet te repliceren, en zetten dan maar in op het enigszins marginale “hey xx” in de strijd naar mijn hart. Een verdienstelijke poging, maar helaas.

Het duurt even, maar ook de casanova’s weten hun poëtisch talent tentoon te stellen. Het antwoord “Thou are more horny, my dear playmate” weet naast mijn morgen, ook toch zeker mijn wangen te kleuren. En laat het nu toch wel net een Knokkeboy zijn zeker. Die zijn naast de fles Grey Goose, trouwens ook te herkennen aan hun rode reddershirt inclusief Scapa Sports-logo op elke vierkante centimeter. Ik weet niet wat nopjes zijn, maar mijn innerlijke krolse kat is in haar nopjes. En met de mijmering of katten al dan niet nopjes hebben, laat ik dit onderzoek voor wat het is.

What’s in a name?

Ik moet tot mijn spijt — of misschien wel tot mijn jolijt — toegeven dat mijn opzet niet geslaagd is. De mannelijke tindergemeenschap laat zich immers niet indelen in de clichématige subcategorieën van players, perverten en introverten. Net zoals ik me niet in een hokje laat indelen. Als je het medium een beetje verstandig hanteert, staat het garant voor onvergetelijke ervaringen. Als je wat examenstress wilt aflaten, kom je er zeker aan je trekken. Maar ook indien je op iets serieus aast, kan je mits wat extra zoekwerk je gading vinden. Zoek, vind, match, date, heb plezier en bewonder. En wordt het niks, dan dematch je ze gewoon. Was het in ‘t echte leven maar zo simpel.

Tinder heeft echter nog voordelen. Als je elkaar op een datingapp leert kennen, zijn er geen taboes meer. Samen in dronken toestand — dronken romantiek noemen ze dat dan — McDonald’s naar binnen stouwen op de Graslei. Of een eerste kus (en meer) in een mottige ondergrondse parkeergarage zijn geen uitzonderingen op de eerste Tinderdate. Als je geen standaarden hebt, kan je ze ook niet hoog leggen.