FILMKORT EVERYBODY HAPPY
Burn-out, depressie, met jezelf in een gesofisticeerde zeemansknoop zitten … Geef toe, klinkt niet bepaald als een frisse cocktail waarvan je zou willen nippen, genietend van die laatste zwoele zomerdagen. Tenzij dit gecombineerd wordt met de regiekunsten van Nic Balthazar, het talent van een topcast (o.a. Peter Van den Begin, Barbara Sarafian en Josse De Pauw), stand-up comedy en een goede soundtrack.
Nieuwsgierigheid trok me richting het Filmfestival van Oostende, waar ik op de snedige tonen van ‘J’aime la Vie’, meesterlijk gecoverd door Triggerfinger, ‘Everybody Happy’ heb gewikt en gewogen. Dat de film een paar dagen voordien de Prijs voor Beste Regie kreeg in Montréal, deed de verwachting rechtevenredig met de buitentemperatuur stijgen.
Hoofdpersonage Ralph Hartman, neergezet door Peter Van den Begin, ziet door de bomen het bos niet meer. Zichzelf krampachtig in stand houdend, bengelt de gevierde stand-up comedian op de rand van een burn-out en over het balkon van zijn hotelkamer. Gepusht door zijn manager — niet vies van een pilletje — en achternagezeten door zijn eigen doemgedachten in de vorm van Jeroen Leenders, scharrelt hij zich doorheen een stand-up comedytournee in het gezelschap van een hoop grappende en grollende collega’s.
Tijdens de opnames voor de film werd een live comedyoptreden ingericht, waarin elke acteur voor de leeuwen werd geworpen. Geen simpele opdracht voor de acteurs, wel een geniale vondst van Nic Balthazar. Figuranten betaalden om de show te mogen volgen, stukken uit die opnames werden gebruikt voor de film. Dat de acteurs het “voor echt” deden, komt hier dus heel mooi in beeld.
Hoewel Nic Balthazar betoogt dat perfectionisme en het (te) hoog leggen van de lat een basis vormen voor allerhande narigheid in de bovenkamer, valt het op dat ook hij met deze film het zichzelf niet gemakkelijk heeft gemaakt. Balans is het centrale woord, niet alleen voor Ralph ‘twee pintjes’ Hartman, maar ook voor de regisseur. De ene balanceert al onzin uitkramend met twee pinten, de andere zoekt verwoed een evenwicht tussen zwaarmoedigheid en luchtigheid.
“Nic Balthazar heeft met oog op het grote publiek de juiste balans gevonden”
Hoewel de film niet zo diep in m’n ziel snijdt als zijn vorige films “Ben X” en “Tot Altijd”, heeft de regisseur met oog op het grote publiek de juiste balans gevonden. De beide bestanddelen zorgen voor een bitterzoete combinatie die ik graag aan m’n lippen zet. Kortom, een cocktail die zowel in mijn hand als op de drankkaart van menig student past. Schol!