Schamperbier-en wijnselectie
Om het genie dat in ons zit eruit te laten komen, hebben we vloeibare imput nodig. Juist. Alcohol. Een paar tips waar u onze redactie zeker een plezier mee doet.
BIER
Orval: eigenlijk om te tonen dat we – voor journalisten – geld genoeg hebben, want dat grapje kost tegenwoordig al bijna vier euro op café en vaak genoeg ís het er dan ook nog niet eens. Maar toch is dit gerstenat het volledig waard om je voor in te spannen: alleen al het beeld van licht bezwete paters, zichzelf strak aangesnoerd tegen hun levenloze lid doet ons dankgebeden prevelen. Ook het gotische glas waarin Orval pleegt geschonken te worden biedt weerwerk tegen de lelijke, wrede neokapitalistische buitenwereld.
Bons Voeux: het lijkt wel de tekst van een kerstkaartje, en zo tof en ontroerend smaakt het ook. Werkt zeer snel in op de hersenen, die 10,5% die meestal gedeeld worden door twee, of drie Schamperredacteurs – met mogelijk kutartikels tot gevolg. Een ex-hoofdredacteur berekende ooit dat de prijs-alcohol-ratio bij deze glorieuze fles van 75cl het voordeligst is. Aangezien we soms wel eens cheap ass bitches kunnen zijn. Meestal, eigenlijk.
Westmalle Trippel: iets minder dan voorgaande biertjes, maar toch nog steeds een flinke 9,5%. Wordt vooral besteld door West-Vlamingen, die ook talrijk aanwezig zijn in de redactie. Westmalle is iets fruitiger en lichter, waardoor we het op zomerse avonden wel eens door onze kraag durven te kappen. Het glas is een beetje pseudo-Orval, maar het vrijdenkerslogo maakt veel goed. We houden van jullie, trappistertjes. We fit.
WIJN
Rode wijn, want blijkbaar hebben we niet meer onderscheid nodig dan dat. De Schamperredactie bestaat uit pretentieuze fakers. Een wijncursus dringt zich op, iemand? Een redacteur werpt na lang nadenken toch het karton op die we vaak bij AH halen. Ja, die Zuid-Afrikaanse ‘Stormhoek’ is best lekker. Ook prijs-kwaliteit zeer de moeite. Alleen jammer dat het laatste bodempje van het karton nooit opgeraakt. Daar zitten we dan steeds erg mee in.
Die witte wijn uit de Lidl: ook al niet echt specifiek. Laat ons zeggen dat witte wijn niet te zoet mag zijn, en net droog genoeg. Anders krijgen we koppijn en beginnen we ‘Irgendwie Irgendwo Irgendwann’ te zingen. Ook een Riesling wordt in bepaalde kringen gesmaakt – doch ons budget is ons hier meestal niet goed gezind voor.
PORTO
Porto-Pieterjan: de enige die dit lust heeft ook wel de attitude van Carmen uit FC De Kampioenen. Het is onze Coördinator. Hij kan zo schattig ‘neen’ zeggen. Verder is porto een uiterst viriele drank waar het Britse leger op toast.
Opgepast: bevat reclame.
Nieuwe reactie inzenden