Dierenasiel en Migratie
Iedereen kent wel iemand die eens een nestje kittens of een (al dan niet onhandelbare) hond naar ‘t asiel heeft gebracht. Wat gebeurt er dan met die dieren? Met Dierendag in ons achterhoofd gingen we op onderzoek uit, want elk beestje verdient een goede thuis. Behalve muggen dan.
Je kan het dierenasiel in ‘t Citadelpark niet missen. Je laat je meevoeren door het geblaf en de ietwat ‘muffe’ geur en je komt vanzelf uit bij een verkommerd gebouw met het opschrift ‘Koninklijke Maatschappij der Dierenbescherming’. Een gebouw dat zowel zijn beste tijd als maximumcapaciteit al lang achter zich heeft gelaten. Daar werken er zich tientallen mensen uit de naad, vaste personeelsleden en heel veel vrijwilligers, om de dieren een betere thuis te kunnen bezorgen. De overtuiging moet groot zijn, want mede door de verouderde infrastructuur, lastercampagnes en het slechte dierenbeleid in België, lijkt het dweilen met de kraan open.
‘We hebben er geen zin meer in’
Waarom komen de dieren hier binnen?
“Enerzijds omdat er een dier is gevonden. Vanmorgen kregen we bijvoorbeeld een bericht dat er twee husky’s rondliepen op straat waarvan één zich agressief gedroeg. Anderzijds omdat mensen hun dier niet meer moeten hebben, en er dus afstand van doen. Dat doen ze echt om de meest belachelijke redenen, waarvan gedragsproblemen niet eens de meest voorkomende zijn. Enkele van die redenen zijn: ‘we verhuizen’, ‘we hebben er geen zin meer in’, ‘ze blaffen’. We hadden onlangs een jongeman uit Termuiden die een Mechelse Herder puppy, een werklijn (energieke, werkwillige honden die vaak ingezet worden voor o.a. politiewerk, red.), kwam binnenbrengen en zei: “Dat beest wil zeven keer gaan wandelen op een dag.” Het was niet evident om die te herplaatsen, aangezien een werklijn niet als huisdier kan gehouden worden. We hebben die dan verkocht aan een man die hem nu traint om politiehond in de Verenigde Staten te worden. Verder is er soms ook sprake van inbeslagname, dit op grond van dierenmishandeling.”
Jullie halen dierenmishandeling aan, vinden jullie het een ergernis dat er hier nog steeds geen straffen op staan?
“Dat is voor ons dweilen met de kraan open. Zo worden er vaak in beslag genomen honden bij ons ondergebracht, maar heeft dat baasje zich ondertussen gewoon een nieuwe hond aangeschaft, die dan later hoogstwaarschijnlijk ook hier zal terecht komen. Dat is vreselijk. Wij werken hier met een vast team van één chauffeur, twee logistiek medewerkers, één directeur en iemand die de pr doet. Dat zijn de enigen die een loon krijgen. Maar er zijn elke dag ook tien à twintig vrijwilligers nodig. We doen het allemaal puur uit overtuiging. Wij staan er bovendien ook bij stil dat er een gat in het beleid is, maar er veranderen natuurlijk ook wel dingen: namelijk het feit dat chippen, vaccineren en steriliseren verplicht is geworden onder Ben Weyts.”
“Er worden veel meer kittens gedumpt dan vorig jaar”
Merken jullie iets van de nieuwe maatregel?
“Het enige wat we merken, is dat er veel meer kittens gedumpt worden in vergelijking met vorig jaar. Ik schat zo’n kwart meer. Wederom komt dit opnieuw door een gat in het beleid: er is bij de lancering gezegd dat er niet op gecontroleerd zou worden. Voor ons is dat zeer moeilijk. We hebben hier twee poezenpaleizen: één voor de katers en één voor de kattinnen. We hebben uit noodzaak een ruimte voor kittens bijgebouwd en we hebben daarboven ook nog eens drie quarantaineruimtes. In die drie ruimtes is er plaats voor honderd katten, maar daar zitten we nu ruim over. Een oplossing bestaat eruit om samen te werken met pleeggezinnen. Die nemen dan katten van hier, meestal gevonden kittens, mee naar huis. Zo komen die katten in een thuissituatie terecht waarin ze makkelijker gesocialiseerd worden en waar de kiemdruk een stuk lager ligt. Die pleeggezinnen krijgen alles mee naar huis: eten, een bench, kattenbak. Ook de dierenartskosten worden door ons betaald. Dat is zeer geschikt voor studenten: je hebt er geen kosten aan en je hebt voor een paar weken een katje.” ( Toch maar eens navragen bij de kotbaas.)
Vorig jaar is het asiel in opspraak gekomen door een filmpje dat in het asiel opgenomen is en waarop er dierenmishandeling zou te zien zijn. Wat wil je hier nog aan toevoegen?
“Vorig jaar is er iemand binnengekomen die gerelateerd is aan de Poezenboot, een ander asiel in Gent, en die heeft met een polscamera allerlei dingen gefilmd en dan later gemonteerd. Jullie zullen als journalist ook wel beseffen dat je met een beetje montage er alles anders kan laten uitzien. Naar aanleiding van dit filmpje zijn we doorgelicht door de Dienst Dierenwelzijn en die heeft hier niks slechts bevonden. Het punt waarop mensen altijd beginnen te flippen is het feit dat de katten bij ons geëuthanaseerd worden aan de hand van een gastoestel. In tegenstelling tot de andere asielen in Gent zijn wij echter een staatsasiel. Dat houdt in dat wij alle katten moeten opvangen, ook zieke en wilde katten. Als je een wilde kat in zijn laatste moment nog eens moet manipuleren om intraveneus een middel in te spuiten, is dat geen manier van doen. Als je die katten in een donkere doos kan steken, waar ze rustig in worden, en daar het gas langzaam laat instromen, slapen ze die veel rustiger in.”
“Als je die katten in een donkere doos kan steken, waar ze rustig in worden, en je laat daar langzaam het gas inlopen, dan slapen ze veel kalmer in”Katlogica
De katten van het asiel komen o.a. terecht in het kattencafé DreamCATchers. We zouden Schamper niet zijn, mochten we daar geen kijkje gaan nemen. Want zeg nu zelf, wijn en spinnende katten, daar kan toch geen enkele toekomstige crazy cat lady aan weerstaan. Medewerkers Lana Bauwens en Evelyne Vandenberghe stonden ons te woord.
Wat is jullie idee over het zwerfkattenprobleem en de aanpak van de stad Gent?
“Het zwerfkattenprobleem is nog altijd zeer groot in Gent; weinig mensen beseffen dat. Momenteel kan je de situatie het best beschrijven als zorgelijk. We hebben zeer veel straatkatten in Gent en heel vaak horen we verhalen van mensen die op openbare plekken straatkatten voederen … Veel mensen weten ook niet dat het verboden is om katten of kittens handje contantje aan elkaar over te dragen. Elke kat moet gechipt zijn, en gecastreerd of gesteriliseerd worden. Een poesje krijgen van die lieve buurman, dat kan niet meer, hoewel dit echt nog heel vaak gebeurt. Gent zit met een serieus probleem en daar begint de stad zich bewust van te worden. Nu loopt er ook een project ‘Kweekt uw kat ook als een konijn?’, waarbij Gentenaars die hun kat laten castreren of steriliseren in oktober beloond worden. Die beloning is een cadeaubon van 10 euro (castratie) of 25 euro (sterilisatie). Hoewel het een goed initiatief is, is het jammer dat deze actie enkel in oktober loopt en dat het aantal cadeaubonnen beperkt is. In tegenstelling tot Antwerpen waarbij het hele jaar door zo’n beloningssysteem van toepassing is, lopen we wat achter. Graag hadden we alles rond het straatkattenprobleem eens in kaart gebracht. Naast café, shop en adoptieplek zijn wij trouwens ook een infopunt. Iedereen die vragen heeft over katten, kan bij ons terecht. Zo hopen wij op onze manier ook wat te verhelpen aan straatkattenproblematiek door mensen goed te informeren over hun kat(ten). Als mensen de ‘katlogica’ zouden begrijpen, zou dat al veel schelen. Katten denken niet zoals wij, hé.”
“De kostprijs van een kat mag geraamd worden op 130 euro”
Stel: Ik wil een kat adopteren. Hoe gaat dat concreet in zijn werk?
“Als iemand een kat wil adopteren, dan zal die eerst met ons een verkennend gesprek hebben. Dat is een gesprek waarbij wordt nagegaan hoe de toekomstige leefomgeving van de kat in kwestie eruit zal zien. Er worden vragen gesteld over het werk, de gezinssituatie enzovoort. Als er een match is, dan zal de persoon ook een tweede gesprek voeren met de vzw waar de kat vandaan kwam. Die vzw is de eindverantwoordelijke. Als zij het ook een match vinden, dan zullen zij ook het financiële gedeelte afhandelen. DreamCATchers houdt zich dus niet bezig met het innen van sommen. Nadat het financiële gedeelte in orde is gebracht, waarbij de kostprijs van een kat geraamd mag worden op 130 euro, kan de persoon zijn kat na 4 à 5 dagen bij ons komen ophalen. Velen schrikken van die kostprijs, maar er moet wel de kanttekening worden gemaakt, omdat in de prijs de kost van castratie/sterilisatie en chip inbegrepen is. Het is ook zo dat wij maar een beperkt aantal katten plaatsen. Dat is maximaal één poes per week. Het is dus niet zo dat je hier binnen springt voor een koffie en daarbovenop nog snel eens een kat adopteert. Zo snel gaat dat allemaal niet en dat is ook logisch. Een kat kan wel 20 jaar worden en dat vraagt een lang en serieus engagement van de adoptant. De keuze om een kat te adopteren mag dus niet in een opvlieging genomen worden. Je kan een kat terugbrengen indien er serieuze problemen zijn, dat wel, maar dat zou jammer zijn.”
“De keuze om een kat te adopteren mag niet een opvlieging gebeuren”
Hoe blijven jullie rendabel?
“Wij zijn eigenlijk een tussenpersoon tussen het asiel en de adoptant. Als je een kat adopteert dan betaal je ongeveer 130 euro voor die poes, maar het is niet zo dat wij dat geld dan incasseren. Neen, dat gaat rechtstreeks naar het asiel. Opdat wij rendabel kunnen blijven hangen wij louter af van de opbrengst van ons café en de shop, je kan zeggen dat we zelfbedruipend zijn. In de shop verkopen wij trouwens spullen gemaakt door ontwerpers en talent uit de buurt, die wij zo een duwtje in de rug willen geven.”
Mensen die door dit interview zin gekregen hebben om iets voor onze vierpotige vriendjes te doen, kunnen zich altijd als vrijwilliger aanmelden bij het asiel. Je krijgt dat statuut vanaf dat je een halve dag per week in het asiel meedraait.